Krótka historia Szkoły Podstawowej w Wiewcu.

Według relacji najstarszych mieszkańców Wiewca początki szkoły w tej miejscowości sięgają około 1918 r. Nauczanie odbywało się w dwóch budynkach. Jeden z nich znajdował się za stawem obok strażnicy, drugi w miejscu obecnej szkoły, oba budynki były murowane z cegły. Edukacja obejmowała uczniów klas I-VI. Uczniowie klas I-IV, uczyli się w budynku obok strażnicy, natomiast starsi w starej części obecnej placówki. Pierwszym dyrektorem wspominanym przez byłych uczniów był pan Budziński (pan z wąsem).

Budynek starej szkoły, lata dwudzieste ubiegłego stulecia.

Szkoła funkcjonowała do marca 1940 roku, kiedy to została zamknięta przez władze niemieckie. W lipcu tego roku większość mieszkańców została wysiedlona i przewieziona do obozu przesiedleńczego w Łodzi. Ponownie naukę uczniowie rozpoczęli  1 września 1945 roku.

Uczniowie z nauczycielką Marią Krygier (w tle budynek szkoły)

Zdjęcie budynku szkoły z lat pięćdziesiątych ubiegłego stulecia.

W marcu 1964 roku przedstawiciele Komitetu Rodzicielskiego podjęli decyzję o rozbudowie szkoły w związku z przepełnionymi klasami.

Wyciąg z protokołu z dnia 20 marca 1964 roku